Stieren, avonturieren en lekker klieren.

Dag 23: we stonden lekker laat op en aten ons ontbijtje van broodjes met chocola uit de supermarkt. Ze hebben hier de rare gewoonte om broodjes chocola met kaas te maken (wat een ntv* combinatie is), gelukkig hebben wij dat inmiddels door en kopen de lekkere broodjes zonder kaas ("keju"). We checkten uit en liepen samen met het Duitse stel de straat op, op zoek naar een bemo. We vonden weer een prachtig krakkemikkig bemootje die ons voor een prikkie naar het centrum van Denpasar bracht. We namen afscheid van de Duitsers die richting Kuta gingen. In ons reisgidsje hadden we een leuke homestay gevonden en liepen hier, wel met een omweg, in 1x heen. Het was een mooi terrein met allerlei gebouwen, waaronder een mooie, met goude verf beschilderde, tempel. Na een uitleg van de super aardige gastvrouw wat er in Denpasar allemaal te zien was, kregen we een grote kamer met AC en een heerlijk bed. We pakten onze spullen uit en besloten dat het weer eens tijd werd om een reisverslag te schrijven. Vervolgens gingen we een late lunch halen bij een bakkertje die we op de heenweg gespot hadden. Dit was voor Kevin echt de hemel, ze hadden hier super veel verschillende broodjes, pizzastukjes, donuts, puddingbroodjes etc. We kochten een paar lekkere broodjes en aten die onderweg naar het internetcafe op. Hier aangekomen zetten we alle foto's en filmpjes van de go pro en fotocamera op de harde schijf en baden tot Sanghyang Widhi Wasa (De god waarin ze hier op Bali geloven) dat we de harde schijf niet kwijt zouden raken. Toen was het alweer etenstijd en liepen we met rommelende magen naar Hongkong (ja, dat was inderdaad een heel eind, naar dat restaurant ;)). Hier aten we twee heerlijke maaltijden en kropen vervolgens helemaal voldaan ons bed in.

* ntv(niet te vreten)

Dag 24: na een heerlijk nachtje slapen, stonden we op en kregen we gratis Balinese cake voorgeschoteld. Dit was een vrolijk gekleurd geheel van gestoomde in vormpjes geplette rijst met 10 kg suiker en zoetstoffen. Na beleefd wat hapjes te hebben genomen, bestelden we twee overheerlijke pannenkoeken en gingen daarna op weg. We begonnen bij een winkeltje om een sarong te kopen, die je nodig hebt om tempels binnen te mogen en daarnaast op het strand ook heel handig kan zijn, lekker multifunctioneel dus! Met een gezicht als een oorwurm trok Kevin er ook een aan en konden we op weg naar het Bali museum. Hier aangekomen regelden we met iemand die goed Engels sprak een gids, die helaas wat minder duidelijk Engels sprak. Alleen in opperste concentratie kon je iets begrijpen van wat hij zei, beetje jammer. In dit Bali museum waren 3 bruidsparen in traditionele kleding (sarongs) met veel make-up bezig met een fotoshoot de dag voor ze zouden trouwen, zodat dit niet op de dag zelf hoefde. Het museum bestond uit een aantal verschillende gebouwen en vertelde over de ontzettend vele verschijningsvormen van de almachtige god en de verschillende offeringsrituelen die bestonden, je zou het maar allemaal moeten onthouden.. Vervolgens gingen we gehuld in sarongs naar de nabij gelegen Pura Jagatnatha (tempel), die we maar zelf besloten te bekijken met wat informatie uit het boekje. Daarna zijn we kort langs een katholieke kerk gelopen, die wel heel veel Balinese invloeden had. Het was een soort bizarre kruising tussen een katholieke kerk en een tempel, waarbij de engelen sarongs droegen en Maria een wat Aziatisch uiterlijk had. Op weg naar de twee grote markten, Pasar Badung en Pasar Kumbasari, (Denpasar is immers genoemd naar de markten) liepen we nog langs een herdenkingssymbool die de strijd van Indonesiërs met traditionele wapens tegen de Nederlanders met hun geweren symboliseerde. Ook kwamen we langs een koffie café, waar Kevin eindelijk eens echte koffie kon drinken in plaats van oploskoffie. Tevreden liep hij mee naar de markten die zich in een enorm leegstaand warenhuis leken te bevinden. Hierbinnen waren enorme veel verschillende kraampjes, van kruiden tot schoonmaakmiddelen en van kleding tot houtbewerking. Hier hebben we wat leuke souvenirs en cadeautjes gekocht (laten we nog lekker even geheim ;P) en onze onderhandelingstechnieken (#goodcop/badcop) geoefend. Vervolgens zijn we langs een oud paleis gelopen, waar Kevin de papegaai in de kooi nog even lang aanstaarde en deze hem flink in de gaten hield. Gelukkig zonder kleerscheuren liepen we door naar de vogelmarkt, maar eerst natuurlijk wel weer langs het bakkertje! Zoals je wel kunt raden, hingen er enorm veel kooitjes met verschillende bont gekleurde vogels die allemaal door elkaar zongen. Ook kwamen we een aantal slangen en andere griezelige reptielen en amfibieën tegen, waar ik snel langs liep :P. Vervolgens haalden we onze backpacks bij de homestay op en liepen in de warmte naar een staplaats voor bemo's. Na een stevige onderhandeling werden we, met de raampjes in de bemo wijd open, naar Kuta gebracht. Hier werden we afgezet bij een 'gang' (heel klein straatje) waar veel homestays waren. We hadden nog contact gehad met het Duitse stel en probeerden hun hostel te vinden. Terwijl we aan het zoeken waren, vroeg een Nederlandse man waar we naar op zoek waren. Hij bleek de eigenaar van een hostel vlakbij te zijn en zei dat we daar wel even wifi konden gebruiken om het op te zoeken. Toen het wachtwoord ilovepancakes bleek te zijn en je daar de hele dag lang gratis pannenkoeken kon eten, was Kevin op slag verliefd en er niet meer weg te slaan. We gebruikten onze goed geoefende onderhandelingstactieken om 80.000 rupiah per nacht van de prijs af te lullen en installeerden ons in de kamer. Het was verder een super gezellig hostel met een permanente pannenkoekengeur waar altijd muziek aan stond en mensen zelfs op het balkon sliepen omdat er anders geen plek was. Na een lekkere douche aten we in the secret garden onder het genot van mojito (die konden we mooi betalen van die 80.000 rupiah die we verdiend hadden :P) en live muziek. Daarna liepen we de boulevard af op zoek naar slippers (die van mij waren gesneuveld en Kevin had ze niet meegenomen). De maten zijn hier heel anders, want de verkoper begon te lachen toen ik om maat 37 vroeg en gaf me maat 39. Met onze unisex slippers liepen we terug naar het gezellige hostel en praatten nog wat met een van de Indonesische werknemers die gek was van Ajax en 's nachts de wedstrijd ging kijken. Hij had een weddenschap met z'n baas afgesloten dat als Ajax zou winnen zijn baas (de Nederlander) de woonkamer zou schoonmaken, echter zou Ajax verliezen dan zou hij de hond van z'n baas uitlaten. Met dit in onze gedachten vielen we uitgeput in slaap.

Dag 25: we werden wakker en checkten meteen hoe Ajax gespeeld had. Het bleek helaas 2-2 te zijn geworden, dus gebeurde er uiteindelijk niks met de weddenschap. We maakten een paar heerlijke pannenkoeken en gingen toen langs het hotel van het Duitse stel. We kletsten daar wat en namen weer afscheid omdat zij uit Kuta vertrokken. Toen gingen we op naar het strand. Hier huurden we een surfplank voor 2,5 uur, waarbij Kevin mij eerst hielp en daarna zelf ging surfen. Het ging erg lekker en helemaal vrolijk leverden we de surfplank weer in en gingen aan de Bintang (het Indonesische bier hier). Zo zaten we tussen de palmbomen op het strand met een heerlijk zonnetje aan het bier, wat wil je nog meer?! Toen de zon begon onder te gaan gingen we terug voor een douche (die behoorlijk lek was en recht omhoog tegen het plafond aanspoot, maar ach hij deed het). We aten weer erg lekker waarbij Kevin natuurlijk een gerecht nam met de titel: 'for the very hungry'. Via de supermarkt liepen we terug naar het hostel waar we de plannen voor de volgende dag maakten.

Dag 26: nadat we onze spullen hadden ingepakt en natuurlijk een berg pannenkoeken naar binnen hadden geschoven(want ja daarna waren ze niet meer gratis), liepen we met onze backpacks de straat op zoekend naar een taxi. We onderhandelde weer wat (je moet hier echt over alles onderhandelen, behalve over hotelprijzen en eten in restaurants) en waren zo op weg naar de zuidelijke regio uluwatu, bekend om zijn goede golven waar ook internationale surfwedstrijden worden gehouden. We vroegen de taxichauffeur om ons bij een hostel af te zetten en belandden zo bij Thomas homestay in padang padang. Over een woestijnachtig paadje kwamen we bij de homestay terecht die op rotsen voor de kust was gebouwd. Hier had je een schitterend uitzicht over de zee en het strand en we waren meteen verkocht! We installeerden ons en besloten vervolgens naar een groter strand verderop te lopen. Omdat het low tide (eb) was, besloten we over de rotsen naar het volgende strand te klauteren. Onderweg kwamen we vissen, een inktvisje, een vleermuizen grot en een aantal supergoede surfers tegen. Op het strand aangekomen spoelden we de hitte lekker van ons af en droogden daarna even op. Heel ambitieus besloten we daarna dat we de zonsondergang op het volgende strandje wilden zien. We liepen het strand af waarbij je flinke trappen omhoog tussen twee hele smalle rotsen moest nemen, erg gaaf! Vervolgens liepen we langs de heuvelachtige kronkelende weg uiteindelijk een enorm pokke end naar het volgende strandje waar de zon net onder was gegaan. Wel heel vet waren de surfers die zich in ondiep water met koraalondergrond toch in de zee waagden en een paar hele mooie rides lieten zien. Hongerig en moe liepen we terug naar een uitstekend Italiaans restaurant uit ons reisgidsje en aten hier voldaan twee enorme pizza's op. Tot verbazing van wat locals liepen we ook het laatste stuk naar onze homestay, wat in het donker vrij lastig en ver bleek te zijn. Daarom gebruikt iedereen hier scooters. Hadden we dat ook weer geleerd. Uiteindelijk vonden we het kleine woestijnachtige paadje en hoorden hier de bellen die rondom de nekken van de grote koeien hingen die hier los rondliepen. Voorzichtig liepen we het paadje af en kwamen uiteindelijk bij de homestay uit, best spannend zo in het donker. We namen een douche en zelfs dat was spannend omdat er soms wel en soms geen water uit de kraan kwam. Genoeg avonturen voor die dag beleefd ploften we neer op ons bed en met de golven van de zee op de achtergrond vielen we in slaap.

Dag 27: Na de intensieve dag die we achter ons hadden was het tijd voor een stranddagje, dus zijn we de trappen afgewandeld naar het afgelegen strand dat voor onze Homestay lag en gingen lekker uitrusten op het strand. Elise tenminste, want ik zat vol adrealine om die hoge golven eens uit te proberen. Dit bleek echter flink tegen te vallen, omdat de golven wel hoog maar niet krachtig waren. Gelukkig wel twee leuke golven gepakt. Nog een lekkere massage genomen op het strand en voordat we bij een Mexicaans restaurant terechtkwamen nog wat winkeltjes in het dorpje bekeken.

Dag 28: Ondanks dat we het allebei wel spannend vonden, hadden we op deze dag toch een scooter gehuurd. Het verkeer is hier best heftig en onze scooter ervaring is gering tot niks. Bij een van de vele plaatsjes waar je een scooter kan huren konden we hem zo meenemen voor 60.000 zonder ook maar iets van borg of informatie achter te laten. We kregen ook geen uitleg over de scooter dus we zaten al een paar minuten uit te vogelen hoe dat ding aan moest toen we eindelijk hulp kregen. Na een wat langzame start kreeg ik toch wel de smaak te pakken en na 4 weken alleen maar linksrijdende voertuigen gezien te hebben viel links rijden ook best mee. Dus op weg naar Dreamland, wat niet alleen mooi klinkt, maar ook mooi is. Daar lekker op het strand gelegen. Elise tenminste, want ik was weer een poging aan het wagen om de hoge golven te trotseren. Helaas weer gematigd succes, maar wel een mooie Jaap in mijn voet(ja weer dezelfde) van het koraal wat daar op sommige plekken zit. Op de terugweg hard voorbij de politiepost gereden die we op de heenweg zagen, want een boete voor rijden zonder rijbewijs is tussen de 50.000 en 300.000(je gelooft het niet, maar daar moet je ook over onderhandelen). Rijbewijzen zijn er trouwens niet. Die boete is gewoon om agenten wat rijker te maken ten opzichte van toeristen. Voordat de politie besefte dat we toeristen waren hadden we gelukkig al een gratis doortocht. 's Avonds bij het inmiddels bekende Italiaanse restaurant pizza's gegeten en deze keer wel met de scooter:). Op de terugweg naar huis was Elise wel bijna een stuk uit haar been kwijt, omdat er een straathond gemeen blaffend op ons af kwam rennen. Als reactie hierop gaf ik flink veel extra gas en reden we zo onze Homestay voorbij. Even gekeerd en op de terugweg kwam dat rotbeest ons weer aanvallen, maar kon ik met weer een flinke stoot gas net ons gammele woestijnpaadje naar de Homestay inslaan. Daar nog wat koeien ontweken die vlak langs dat weggetje lagen en toen met te veel adrealine even uitgepuft voordat we gingen slapen.

Dag 29: 's Ochtends gingen we vroeg uit de veren om naar suluban beach te gaan. Dat is het strand waar veel internationale surfwedstrijden gehouden worden en we wouden toch wel graag zien hoe een aantal zeer ervaren surfers het er daar vanaf brachten. Toen we daar aankwamen zagen we wel meteen waarom je ervaren moest zijn. Om te beginnen had het geen strand, maar wat stenen waar je het water snel in of uit kon gaan. Daarnaast lag er overal koraal wat betekent dat, als je op de bodem wordt gesmeten, je een nieuwe huid nodig hebt. Ten slotte was de hoogte van de golven enorm en de stroming erg sterk. Vet kicken dus om te zien! Hierna leverden we onze scooter weer in, pakten onze spullen in en liepen naar de weg om binnen twee minuten een local aan de haak te slaan die ons wel naar Seminyak(iets boven Kuta) wou brengen voor wat centjes. In Seminyak kon die man de straat waar wij heen wilden niet vinden en zei toen dat we 50.000 meer moesten betalen, dus toen zeiden wij "Nee" en liepen naar de Homestay die onze eerste keus was om te kijken of daar nog kamers vrijwaren. Dit bleek het geval waardoor we een lekker middagje konden chillen. Voor het avondeten eindelijk de was weggebracht. Elise bracht de was al dagen ter spraken, want ze vond dat al haar kleren wel zon beetje vies waren. Toen ik vertelde dat ik mijn spijkerbroeken soms wekenlang niet was om haar wasneigingen weg te wuiven kreeg ik de volle laag, want dat was natuurlijk te smerig voor woorden. Ik had weer beter mijn mond kunnen houden. 's Avonds gingen we op weg naar een restaurantje vlakbij het strand. Hier aten we aan een zwembad onder een boom met lampionnen bij kaarslicht allebei een heerlijke seafood curry.

Dag 30: we pakten Kevin's zeer ingenieus aangelegde verband uit en zagen dat z'n wondje helaas nog niet goed dicht was. We besloten de plannen te wijzigen en maar niet het strand op te gaan om te surfen. In plaats daarvan lazen we lekker lui op bed hetzelfde boek en gingen daarna aan het shoppen. Na een hoop afdingwerk en praatjes met wat locals waren we weer een aantal souvenirs en cadeautjes rijker. Op weg naar het internetcafe wat we via de wifi van onze homestay hadden opgezocht, haalden we onze was op (ik weer helemaal gelukkig met onze schonen kleren, tot Kevin's verbazing). We liepen een behoorlijk eind door en maakten een praatje met een Indonesiër uit Ubud die ons heel sterk aanraadde daarheen te gaan. Gezien de vele tips die we over Ubud hebben gekregen zijn we er erg benieuwd naar en staat het op de planning als onze volgende halte. Na nog een stuk lopen hadden we de juiste straat gevonden, maar bleek het internetcafe nergens te bekennen. Weer in de homestay aangekomen bewonderden we onze aankopen en belandden bij een restaurant dicht in de buurt. Hier aten we op een balkonnetje een Italiaanse maaltijd met als kers op de taart 'echte koffie' voor Kevin en overheerlijke crème brulee voor mij